Zero terapii.

Górska wędrówka jest najlepszą formą diagnozy i terapii. Na szlaku każdy odkrywa swoje mocne strony oraz mierzy się ze słabościami. Wędrówka w grupie jest najlepszą lekcją kontaktów międzyludzkich.

Zero ułatwień - plecak na plecy, kciuk do góry - idę w góry :)

Wszystko idzie z nami: nasze ubrania, śpiwory, a jeśli trzeba, również namioty. Zabieramy jedzenie, picie, kompas i mapę. Staramy się dzieciakom pokazać turystykę kwalifikowaną, zbliżoną do zwyczajnego trekkingu, choć oczywiście dostosowaną do wieku i możliwości uczestników.

Sto procent życia.

Kciuk to wędrówka, podziwianie piękna polskich gór, obcowanie z przyrodą. To wspólne spędzanie czasu, rozmowy, posiłki, wygłupy. Każdy dzień jest wypełniony spontanicznością i wysiłkiem. Można poznać siebie, można poczuć jak ciało reaguje na obciążenia. Można iść bardziej osobno, ale można być więcej w grupie - każdy ma możliwość wyboru tego, co najbardziej mu pasuje. Jeden jest silny, za to drugi świetnie orientuje się w topografii - każdy ma szansę się wykazać i dowiedzieć się, w czym jest naprawdę dobry. Nikt nie zostaje w tyle, trzeba iść do przodu, choć czasem bolą nogi.

Każdy się dokłada.

Kciuk nie jest projektem charytatywnym, tylko wyprawą, do której każdy musi się dołożyć. Uczestnicy opłacają swój udział, opiekunowie pracują za symboliczne wynagrodzenie, czasami obsługa schroniska da nam zniżkę, ale jak powiedział klasyk: nie ma darmowych obiadów.